Een heerlijk recht-toe-recht-aan kinderboek waar meerdere generaties 20ste eeuwse kinderen mee zijn opgegroeid. Alleen al de laatste zin op de laatste bladzijde van dit kinderboek:
En toen waren ze zeker moeders woorden weer vergeten? Neen hoor, daarvoor was de les met Nono veel te ernstig geweest.
schetst een verleden dat nooit meer zal terugkeren in een tijd van computergames en 24-uurs televisiekanalen. Jammer! En niet alleen jammer voor de hedendaagse kinderen maar zeker ook voor kunstenaars die in die tijd met illustreren van boeken en tijdschriften een financieel fundament wisten te leggen onder hun kunstenaarsbestaan. Maar met het verdwijnen ervan is ook het traditionele vakmanschap op zijn retour geraakt. Want wie denkt niet terug aan de prachtige illustraties in de vele fraaie kinder- en schoolboeken?
