Looy, Jacobus van

Jacobus van Looy (naamvarianten: Jac. van Looy, Jac van Looy, Jacobus van Looij, Jaap van Looy; signeerde vaak als Jac. v.Looy) werd op 12 september 1855 in Haarlem geboren en overleed op 24 februari 1930 eveneens in Haarlem.
Hij volgde een kunstzinnige opleiding aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en was er omder andere leerling bij August Allebé, Jan Jacob  Goteling Vinnis, Dirk Jan Hendrik Joosten en Hendrik Jacobus Scholten. Zelf telde hij later onder zijn leereligen onder andere Charlotte Bouten, Chris Huidekooper, Ella Pauw, Johan Vlaanderen en Jan Vogelaar. Van Looy stond als kunstenaar stevig onder de invloed van Vincenzo Cabianca, Telemaco Signorini en Antonio Mancini.
Als schiilder, tekenaar. etser, lithograaf, kopiïst en graficus maar ook als auteur en dichter zijn van hem vooral genre-, figuur-, dier-, christelijk-religieuze en historievoorstellingen, portretten, landschappen, stillevens, architectuur- en interieurschrifturen en stadsgezichten bekend.
Vermeld in Bénézit, Marius, Scheen, Jacobs.