Bodyart

Lichaamskunst of bodyart is een vorm van kunst waarbij het menselijk lichaam een centrale rol speelt. De meest algemene vormen van bodyart zijn bodypainting, tatoeages en piercings. Andere vormen bestaan uit het opzettelijk aanbrengen van littekens, brandmerken en uit vervormingen door middel van een korset, een implantatie of het snijden van gaten in het lichaam met een scalpel. Binnen de beeldende kunst ontstond de term ‘body art’ in de jaren 70 als omschrijving van een stroming die voortkwam uit de-conceptuele kunst en de performance. Het is een kunstvorm waarbij het eigen lichaam van de kunstenaar het primaire medium is waarmee het menselijke bestaan aan een kritisch onderzoek onderworpen wordt of van commentaar voorzien. Eén van de belangrijkste aspecten van deze lichaamskunst is, dat het eigen lichaam van de kunstenaar op narcistisch-exhibitionistische, soms zelfs masochistische wijze tot ‘beeldend materiaal’ wordt uitgeroepen. Vaak hebben deze zogenoemde bodyart-performances iets weg van godsdienstige oefeningen of openbare terechtstellingen, waarin de performer boeteprediker en flagellant, beul en veroordeelde tegelijk is. De kunstenaars zochten de fysieke grenzen op. Bijvoorbeeld Marina Abramovic danste tot zij van uitputting in elkaar zakte. Dennis Oppenheim ging naakt in de zon liggen met een boek op zijn buik, totdat hij geheel verbrand was. Een grensvorm van bodyart kan gezien worden in de geprepareerde en geplastineerde lichaamsdelen van overledenen, zoals deze tot 14 april 2007 te zien waren in de reizende tentoonstelling Bodies the exhibition in de beurs van Berlage te Amsterdam. Tegenwoordig blijft de discussie over dit soort thema\’s, die het terrein van de beeldende kunst eigenlijk te buiten gaan, actueler dan ooit. Denk aan: implantaties, robotachtige protheses, en cyborgs. Een andere invalshoek bestaat uit het nadruk leggen op ‘de afwezigheid van het lichaam’; men creëert bijvoorbeeld kunstmatige lichamen, avatars genaamd, in de kunstmatige wereld van Second Life.