Bolding, Cees

Cees Bolding (naamvariant: Cornelis Bolding; monogrammen: CB ‘vervlochten’, C ‘in cirkel’) werd op 7 januari 1897 in Wormerveer geboren en overleed op 1 november 1979 in Den Haag.

Bolding volgde opleidingen aan de Rijksnormaalschool voor Kunstnijverheid en aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten beide in Amsterdam. Daarnaast was hij onder andere ‘leerling’ van Margaretha Josephine Elisabeth Franco-Cohen Gosschalk, Johannes Henricus Jurres, George Sturm en Nicolaas van der Waay. Later werd hij zelf docent aan academie en zelfs adjunct-directeur aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag.

Als docent aan Rijksinstituut tot Opleiding van Tekenleraren was hij de leraar van Liesbeth Binkhorst, Otto Cramer, johan de Fooy, Elly Geesink, Gerrit Jan de Geus, Hetty Kluytmans, Henk Krijger, Joop Liesker, Henk Munnik, Ton Plettenberg, Elisabeth Sciarone, Albert Slot, J.B.M. Straus, Rein Stuurman, Frits Vanèn, Leendert Veerman, Gijs Voskuyl, Eeltje de Vries, Jan Wijnands, Gerard de Wit, Gerrit N. Woudt en Jos Zeegers.
Bolding was als kunstenaar werkzaam in Wormerveer, Urk, Amsterdam, Den Haag en Scheveningen.

Als graficus, schilder, tekenaar, aquarellist, etser, lithograaf, vervaardiger van houtsnedes zijn van hem figuurvoorstellingen, interieurs, (bos)-landschappen, portretten, stads-, haven en strandgezichten, stillevens en marines bekend.

Hij was onder andere meerdere keren winnaar van Koninklijke subsidies en verkreeg de Cohen-Gosschalk-prijs (in 1919), won drie keer de Willink van Collenprijs en ook de Prix de Rome (2de prijs schilderkunst 1922).

Cees Bolding was lid van Arti et Amicitiae en St. Lucas in Amsterdam, van Pulchri Studio in Den Haag, van de Nederlandse Vereniging van Zeeschilders en van de Haagse Aquarellisten.

Vermeld in Scheen, Witt Checklist, Jacobs, Scharten.